Şiirlerle Menkıbeler - SADREDDİN-İ KONEVİ (Rahmetullahi Aleyh) - 1

Manevi kumandan

Mevlana hazretleri, Sadreddin Konevi’den,
Önce, göç etmiş idi, bu dünya âleminden.

Cenaze namazını, vasiyet gereğince,
Sadreddin-i Konevi kıldırmak isteyince,

Birden bire ağlayıp, kendinden geçti, fakat,
Bu halinden, hiç bir şey anlamadı cemaat.

Kendine geldiğinde, kıldırdı namazını.
Sonra sual ettiler ona ağlamasını.

Buyurdu: (Namaz için, geçtiğimde ileri,
Gördüm, saf saf dizilen binlerce melekleri.

Peygamber Efendimiz, imam olmuş onlara,
Cenaze namazını kılarlardı o ara.)

O zamanlar orduda, yüksek rütbeli bir zat,
Sadreddin Konevi’nin, kabrine gelip bizzat,

Ziyaret eyleyerek, dua etti bir nice.
Sonra da cemaate, hitab etti şöylece:

(Her ne kadar orduda, kumandan isek de biz,
Memleketin, zahirde olan bekçileriyiz.

Velakin Sadreddin-i Konevi gibi zevat,
Bu devletin hakiki bekçileridir bizzat.

Biz böyle velilerin, manevi desteğiyle,
Güç kuvvet buluyoruz, Allah'ın izni ile.

Bunun için, ilk defa bir yere gelince biz,
Önce bu velileri ziyarete gideriz.)

Yine bir müslüman da, bu zatı çok severdi.
Kabrine sık sık gelir ve ziyaret ederdi.

Bir gün bazılarına bağırıp çağırarak,
Kırmıştı kalplerini, hem de haksız olarak.

Gece, gördü rüyada Sadreddin Konevi'yi.
Buyurdu ki: (Evladım, incitme hiç kimseyi.

Bu, Kâbe'yi yıkmaktan günahtır daha fazla.
Onun için, kimsenin kalbini kırma asla.)

Öyle tesir etti ki, ona bu bir nasihat,
İncitmedi kimseyi, ömründe artık bu zat.

İstanbul'dan Konya'ya gitmiş idi biri de.
Lakin bir sıkıntısı var idi o günlerde.

Konya'daki dostuna anlatınca derdini,
Dedi ki: (Ziyaret et, Konevi'nin kabrini.

Onun vesilesiyle dua eyle Rabbine.
Hallolur bu sıkıntın, o zatın hürmetine.)

O dahi bu velinin türbesine giderek,
Dua etti, bu zatı vesile eyleyerek.

Sonra da İstanbul'a, Konya'dan çıktı yola.
Lakin kısa bir müddet, Bursa'da verdi mola.

Henüz vasıl olmadan, İstanbul'a bu kişi,
Bursa’dayken, bir gece, halledildi o işi.

İşin çabukluğuna, kendi de etti hayret.
Dedi ki: (Hakikaten, ne çabuk etti himmet.)

O, Kur'an-ı kerim’den, okusa her ne zaman,
Onun dahi ruhuna, gönderir muntazaman.

Abdüllatif Uyan

Yorumlar